Opnieuw is bewezen dat plastic alomtegenwoordig is in de oceaan. Duikend naar de bodem van de Marianentrog, die naar verluidt 10.800 meter hoog is, beweerde zakenman Victor Vescovo uit Dallas een plastic tas te hebben gevonden. Dit is niet eens de eerste keer: het is de derde keer dat er plastic wordt gevonden in het diepste deel van de oceaan.
Vescovo dook op 28 april in een bathyscaaf als onderdeel van zijn expeditie "Five Depths", die een tocht naar de diepste delen van de oceanen omvat. Tijdens Vescovo's vier uur durende verblijf op de bodem van de Marianentrog observeerde hij verschillende soorten zeeleven, waaronder mogelijk een nieuwe soort: een plastic zak en snoeppapiertjes.
Weinigen hebben zulke extreme diepten bereikt. De Zwitserse ingenieur Jacques Piccard en luitenant Don Walsh van de Amerikaanse marine waren de eersten in 1960. National Geographic-ontdekkingsreiziger en filmmaker James Cameron zonk in 2012 naar de bodem van de oceaan. Cameron registreerde een duik naar een diepte van 10.800 meter, net onder de 19 meter die Vescovo beweerde te hebben bereikt.
In tegenstelling tot mensen valt plastic er gemakkelijk af. Eerder dit jaar werden monsters genomen van vlokreeftjes uit zes diepzeetroggen, waaronder de Marianen, en bleek dat ze allemaal microplastic hadden binnengekregen.
Een studie gepubliceerd in oktober 2018 documenteerde het diepste bekende plastic – een kwetsbare boodschappentas – dat op 11.000 meter diepte in de Marianentrog werd aangetroffen. Wetenschappers ontdekten het door de Deep Sea Debris Database te bestuderen, die bestaat uit foto's en video's van 5.010 duiken in de afgelopen 30 jaar.
Van het gesorteerde afval dat in de database is opgenomen, is plastic het meest voorkomende afval, waarbij met name plastic tassen de grootste bron van plastic afval vormen. Ander afval bestond uit materialen zoals rubber, metaal, hout en textiel.
Maar liefst 89% van de kunststoffen in het onderzoek waren voor eenmalig gebruik, dat wil zeggen kunststoffen die één keer worden gebruikt en vervolgens worden weggegooid, zoals plastic waterflessen of wegwerpservies.
De Marianentrog is geen donkere, levenloze put, er leven veel mensen. De NOAA Okeanos Explorer verkende in 2016 de diepten van het gebied en ontdekte een verscheidenheid aan levensvormen, waaronder soorten zoals koralen, kwallen en octopussen. Uit het onderzoek uit 2018 bleek ook dat 17 procent van de plastic beelden in de database een vorm van interactie met het zeeleven vertoonde, zoals dieren die verstrikt raakten in afval.
Wegwerpplastic is alomtegenwoordig en kan honderden jaren of langer nodig hebben om in de natuur te ontbinden. Volgens een studie uit februari 2017 is de vervuiling in de Marianentrog in sommige gebieden hoger dan in sommige van China's meest vervuilde rivieren. De auteurs van de studie suggereren dat de chemische verontreinigingen in de troggen deels afkomstig kunnen zijn van plastic in de waterkolom.
Buiswormen (rood), paling en jockeykrab vinden een plek in de buurt van een hydrothermale bron. (Lees meer over de vreemde fauna van de diepste hydrothermale bronnen in de Stille Oceaan.)
Hoewel plastic rechtstreeks in de oceaan terecht kan komen, bijvoorbeeld door afval dat van stranden waait of vanaf boten wordt gedumpt, bleek uit een onderzoek uit 2017 dat het grootste deel via tien rivieren in de oceaan terechtkomt die door menselijke nederzettingen stromen.
Achtergelaten visgerei is ook een belangrijke bron van plasticvervuiling. Uit een onderzoek dat in maart 2018 werd gepubliceerd, blijkt dat het grootste deel van de Great Pacific Garbage Patch ter grootte van Texas, die tussen Hawaï en Californië drijft, uit dit materiaal bestaat.
Hoewel er duidelijk veel meer plastic in de oceaan zit dan in één plastic tas, is het voorwerp inmiddels geëvolueerd van een onverschillige metafoor voor de wind tot een voorbeeld van de grote impact die de mens heeft op de planeet.
© 2015-2022 National Geographic Partners, LLC. Alle rechten voorbehouden.
Plaatsingstijd: 30-08-2022